Zaterdag ben ik weer op pad gegaan met de macrolens.
Het valt nog niet mee om paddestoelen te vinden die zodanig staan dat ik er een sprookje van kan maken.
Als ik een mooie vind ga ik er dolgelukkig bij zitten ,omheen kruipen en met mijn dure reflectiescherm ( een plastic broodbelegbordje met aluminiumfolie er omheen 😉) het wondertje zodanig uitlichten dat het een fairytale wordt.
Als je me daarna ziet opstaan in fases is het sprookje meteen voorbij.😄
Ik heb gisteren een omgekeerd sprookje gezien.
Dit keer niet de wolf en de zeven geitjes maar de geit en de zeven wolfjes.
De geit was uiteraard al overleden toen hij op het wolven terrein verscheen en helaas speelde het in stukken rijten zijn op behoorlijk afstand af maar ik wil jullie de foto,s toch niet onthouden.
De foto,s zijn niet mooi in de zin van ” mooi ” daarvoor kwam ik echt licht te kort maar ik ben het aan de geit verplicht ze hier te laten zien ( knipoog)
En toen ging het zo hard regenen dat wij moesten schuilen echter, toen we een half uur later langs het wolventerrein liepen zagen we nog net 1 van de welpen met de kop van de onfortuinlijke geit lopen.
Ja sprookjes zijn eng.
Wij beseffen maar al te goed hoe mooi wij wonen.
De plek die ik vandaag laat zien is op een kwartiertje fietsen vanaf ons huis .
Afgelopen vrijdag heb ik nog even geprofiteerd van het mooie weer en de prachtige herfstkleuren.
Eveline Lenderink 