Wij beseffen maar al te goed hoe mooi wij wonen.
De plek die ik vandaag laat zien is op een kwartiertje fietsen vanaf ons huis .
Afgelopen vrijdag heb ik nog even geprofiteerd van het mooie weer en de prachtige herfstkleuren.
Dat is wat ik dacht maar deze heer heeft er geen enkele moeite mee.
Hij maakte kinderen wijs dat ze hem even een handje moesten helpen omdat het anders niet zou lukken.
Met gehaakte handschoenen en een mooi zwart fluwelen hoedje op de fiets.
Stel je voor dat je toch met een bloot hoofd op stap ging zeg!
Ik herinneren me nog dat ik ooit met mijn moeder de ” stad ” in ging en dat ze op de hoek van de straat constateerde dat ze geen hoed op had.
Terug gingen we…….
Samen de natuur in, ja gezellig!
In het voorjaar zijn we voor het eerst samen de natuur in gegaan , niet altijd met evenveel succes ( onze boomkikker missie is totaal de mist in gegaan ) maar wel altijd met veel plezier.
Jim is besmet met het fotografievirus . Hij heeft een mooie stageplek gevonden bij foto Vaarhorst in Haaksbergen en a.s. dinsdag gaat hij voor het eerst mee naar de fotogroep Haaksbergen.
Misschien vind je het leuk om eens op zijn blog te kijken.Jim
Net geboren…en dan ligt het naast de moederkoe of het altijd zo geweest is.
Pas als ze willen opstaan zie je hoe vers het nog is.
Harro is via Atlas Animal Project hier gekomen en heeft het nu geweldig bij een goede vriendin van me.
Gerbien Fricke is een Nederlandse vrouw die de honden op Lesbos opvangt. ( neem even de moeite om te kijken hoe ze daar leeft door op haar naam te klikken )
Momenteel zijn ze daar nu ook druk met het verzamelen van knuffels voor de vluchtelingen ( de kinderen ) die daar aanspoelen.
Het is een vreselijke wereld .
Lange tijd hebben we ze niet gezien in ons tuintje maar nu komen ze weer regelmatig.
Uiteraard wil ik een mooie foto maken en daartoe heeft Ton een stok geplaatst boven de voedertafel.
Toen het zaakje geïnstalleerd was heb ik strategies wat pindakaas gestreken om daarna in huis wat klusjes te gaan doen.
Ik loop naar binnen, kijk achterom en zie dit!
Over snelle service gesproken😄
Deze foto,s zijn door het raam gemaakt dat is natuurlijk niet de bedoeling maar voor een echt mooie foto zet ik binnenkort mijn tentje op ( tenzij de voorspelde hittegolf echt komt )
Onder de appelboom bouwden koolmeesjes hun nest en legden keurig eitjes.
Wij verheugden ons op het gedoe van voedsel aanvoeren en rommel opruimen van het ouderpaar maar het schoot niet erg op.
Het duurde lang …..weken…. maar eindelijk begon het feestje dan toch.
Wij genoten van het gedoetje en uiteraard had ik gehoopt dat ik het uitvliegen kon fotograferen maar nee, gisteren zijn ze er stiekum vandoor gegaan terwijl wij in het kader van het ” open tuinen ” weekend onder moeders paraplu een andere tuin liepen te bewonderen.
Vanmorgen heb ik de boel opgeruimd en toen was het raadsel snel opgelost.
Het eerste echtpaar is gewoon verjaagd en het nestje is gekraakt.
De krakers hebben hun eitjes gewoon bovenop de eerste eitjes gelegd.
Het nestje gaat in de recycling.
Afgelopen zondag verzorgde de fotogroep Haaksbergen een WORKSHOP in het Haaksbergerveen.
Deze workshop werd gegeven in het kader van ” de week van de amateurkunst “.
Vele clubs, muziekbands koren en dergelijke hadden zich opgegeven om ” iets ” te doen.
Wij ( de fotogroep dus ) bedachten de workshops die o.a. werden gegeven in een kerk, bij een autosloperij en meer.
Enkele leden van de groep organiseerden het gebeuren en anderen waren als begeleider aanwezig.
Ik was als begeleider aanwezig bij de schaapskudde.
Het werd een hele gezellige boel en de deelnemers waren actief en blij met de kennis die ze opstaken.
Tussen de bedrijven door kon ik zelf ook nog wat mooie platen schieten.
Dat hou je niet tegen he….het zit in het bloed.
Deze foto van Han ten Dam vind ik helemaal te gek!
Haaksbergen heeft een actieve uilenwerkgroep die zich inzet voor voor de kerkuil, de steenuil, bosuil en torenvalk.
Zij heeft ondertussen 180 nestkasten – in natuurgebieden, bij agrariërs en particulieren .
Dankzij hun gastvrijheid en de inspanningen van onze vrijwilligers zit de uilenpopulatie weer in de lift.
De ‘kasthouders’ in Haaksbergen en omgeving krijgen bericht als er over één van ‘hun’ uilen een terugmelding binnenkomt. Dankzij hun gastvrijheid en de inspanningen van onze vrijwilligers zit de uilenpopulatie weer in de lift.
(Eind jaren zeventig luidt de noodklok voor de kerkuil. Nederland telt dan nog maar 100 broedparen.)
Door uilen te voorzien van een aluminium pootring met een uniek nummer, kunnen de uilen individueel herkenbaar gemaakt worden.
Dit verschaft belangrijke informatie over o.a. leeftijd en overleving, dispersieafstand en -richting van jongen en aspecten als leeftijdsopbouw van een populatie, paarsamenstelling en partner- en territoriumtrouw.