Paardenhaar
Onder de appelboom bouwden koolmeesjes hun nest en legden keurig eitjes.
Wij verheugden ons op het gedoe van voedsel aanvoeren en rommel opruimen van het ouderpaar maar het schoot niet erg op.
Het duurde lang …..weken…. maar eindelijk begon het feestje dan toch.
Wij genoten van het gedoetje en uiteraard had ik gehoopt dat ik het uitvliegen kon fotograferen maar nee, gisteren zijn ze er stiekum vandoor gegaan terwijl wij in het kader van het ” open tuinen ” weekend onder moeders paraplu een andere tuin liepen te bewonderen.
Vanmorgen heb ik de boel opgeruimd en toen was het raadsel snel opgelost.
Het eerste echtpaar is gewoon verjaagd en het nestje is gekraakt.
De krakers hebben hun eitjes gewoon bovenop de eerste eitjes gelegd.
Het nestje gaat in de recycling.
Gisteren ben ik weer eens een dag in een fotohut geweest.
Het was heerlijk weer en de vogels werkten ook leuk mee.
O.A. de middelste specht liet zich een paar keer zien.
Al maanden heb ik een timmerende dolgedraaide koolmees in tuin.
Hij heeft het groene huisje in de appelboom ingepikt en vliegt nu de hele dag in en uit .
Als hij binnen is hoor ik hem timmeren dus ik vermoed dat de boel erg grondig verbouwd word.
Ik heb gisteren een super aankoop gedaan , een opvouwbare schuilhut.
Hoewel het licht s.middags erg tegenviel heb ik de hut met ingebouwde stoel natuurlijk toch even getest in de tuin .
de foto,s zijn bij iso waardes van 1500 tot 4000 gemaakt.
Vooral op de laatste twee foto,s zie ik nu voor het eerst ruis.
Zondag heb ik een dag doorgebracht met twee foto maatjes in de Han Bouwmeester- hut in het Haaksbergerveen.
Wat betreft de soorten die we konden fotograferen was het een beetje teleurstellende dag maar op het eind van de dag zagen we twee zwarte spechten! Daarvan heb ik twee redelijke foto,s kunnen , ze zaten erg ver weg.
Verder zagen we een glanskopmees, koolmezen, twee grote bonte spechten, een kuifmees die niet even onze kant op wilde kijken en boomklevers.
Dat gaatje waar ik het nootje ingestopt heb 😉
Ik praat nog even verder over de uurtjes dat ik zat te wachten op de grote bonte specht.
Eigenlijk kan ik net zo goed niks zeggen…de foto,s vertellen het verhaal.
Onlangs vertelde ik al eens over mijn schuurtje dat ik regelmatig gebruik als schuilhut..
Van daar uit maak ik foto`s van de vogels die mijn tuintje bezoeken.
En nu zal je altijd zien dat de vogels op een plek gaan zitten waar ik ze niet in het vizier krijg.
Soms zitten ze me regelrecht uit te lachen…( denk ik, ik geloof zelfs dat ik het zeker weet ).
Maar Mus zou Mus niet zijn als ze niet iets zou bedenken.
Daarom zijn we gisteren het bos in gegaan, we hebben de auto volgeladen met takken en daar is meneer Mus mee aan de slag gegaan.
Met als resultaat een natuurlijk ogend takkengeval.
Om de vogels te verleiden plaats te nemen op de takken heb ik ze hier en daar ingesmeerd met pindakaas….we hebben een waterschaal
tussen de takken gefriemeld en ergens is een bakje met zonnepitten verstopt.
De pindakaas springt wel erg in het oog …daar kan ik nog iets verbeteren maar voorlopig moeten de vogels maar eerst in de de smiezen
krijgen dat er iets te halen valt, in een later stadium ga ik de pindakaas wel wat beter uit het zicht werken.
Vanmorgen zat ik dus in mijn schuilhut met een dikke trui aan…warme sokken en daaromheen dikke plaids.
Het eerste resultaat is bemoedigend.
Een pimpelmees waagde zich bij de pindakaas en een koolmees toonde aan dat ie mij echt wel ziet zitten.
Bij deze opname heb ik de pindakaas weggemoffeld.