een spetterende sperwer

Dit blog is het vervolg op Een sperwer in bad.
Nadat de sperwer zich er van overtuigd had dat hij alleen was en dat er nergens gevaar dreigde ging hij er vrolijk op los.
De spetters vlogen alle kanten op, het was prachtig om te zien.

 

een sperwer in bad

Vijf uur zaten we al in de schuilhut en we hadden nog nauwelijks iets gezien.
Een paar vinken, een roodborstje en meer kleine vogels maar de sfeer was bijzonder nerveus.
Iets zei ons dat er een roofvogel in de buurt zat.
En dan eindelijk na een lange saaie zit plofte daar opeens de oorzaak van de stilte voor onze neus.

OHWWWW fluisterde mijn fotomaat Roy naast me, ik durf niet te fotograferen , straks vliegt hij weg !
De adem stokte ons in de keel , voor onze schuilplaats lande een prachtige sperwer
Zo dichtbij dat ik even bang was dat ik hem niet eens zou kunnen fotograferen vanwege mijn lange lens.
Dat was allemaal voor wij wisten dat de vogel gewoonweg een half uur zou blijven.

 

 

Ze bleef een tijdje zitten en vloog toen op.
We dachten dat de show al voorbij was maar  ze ging op een tak binnen het bereik van onze lens zitten en observeerde de omgeving.

 

Na enige tijd vloog ze weer op en weer dachten we dat dit het was.

 

 

Maar ons geluk kon niet op. Ze had behoefte aan een verfrissend bad.

 

 

 

Een sperwer ( vrouw)

Verscholen in een boshut lukte het mij voor de eerste keer een sperwer te fotograferen.
Het ging volgens het boekje.
Eerst klonk het alarm waarop het heel stil werd voor de hut.
Alle vogels die daarnet nog aan het badderen waren zochten dekking.
En daar was ze dan, een prachtige sperwer.

 

 

 

Grote bonte specht

Nieuwe schuilhut

Ik heb gisteren een super aankoop gedaan , een opvouwbare schuilhut.
Hoewel het licht s.middags erg  tegenviel heb ik de hut met ingebouwde stoel natuurlijk toch even getest in de tuin .

de foto,s zijn bij iso waardes van 1500 tot 4000 gemaakt.

Vooral op de laatste twee foto,s zie ik nu voor het eerst  ruis.

 

 

 

 

 

 

grote bonte specht in onze tuin

Ik heb een soort grote bonte spechten studio ingericht in de tuin.
Daarvoor heb ik een fraaie half vermolmde berkenstam meegenomen uit het Haaksbergerveen en met hulp van Ton op een strategische plek vastgezet.
En gistermorgen  was het zover…..ik had de tijd dus ik kroop mijn schuilhut in .
Het heeft even ( 3 uur) geduurd voor hij kwam opdagen.
Inmiddels had ik de hut verlaten om koffie te zetten en jawel hoor…ik zat net om mijn bankje tegen het huis en daar hoorde ik hem.
Ik had geen tijd meer om de hut in te kruipen waar ik wat dichterbij zit en de belichting net iets fraaier zou zijn.
Ook moest ik uit de hand fotograferen .
Ik moet toch eens proberen of ik betere afspraken kan maken met de spechten.

 

 

jonge mus

Terwijl ik helemaal klaar zat om de grote bonte specht te fotograferen kwam er regelmatig een jonge mus voor de lens.
Hij streek telkens neer op een plankje dat Ton heeft laten slingeren in zijn klus-woede.
Dat is toch ook heel aandoenlijk zeg…
Het lichtje in zijn ogen, die baby snavel…..
Kortom deze mag op mijn blog.

En toen werd hij een tikkie verlegen…geloof ik.

Mensen die een Facebook account hebben weten wellicht al dat het met die specht nog niks geworden is.
Dat kwam zo, ik zat in mijn schuilhut ,de pindakaas aan de boomstam gesmeerd maar ik was vergeten om de pot pindakaas aan de andere kant van de tuin weg te halen.
En ja hoor….daar zat die specht zich vol te vreten buiten het bereik van mijn camera.
Nee dat is niet om te lachen!!!!!!

Gaai

Gisteren heb ik weer een paar uur ( van kwart voor zeven tot elf uur .s ochtends ) in een schuilhut doorgebracht met leuke foto,s als resultaat.

ik kon o.a. deze jonge gaai fotograferen.

Foto Eveline Lenderink

Foto Eveline Lenderink

Foto Eveline Lenderink

Foto Eveline Lenderink

mijn schuilhut

 

 

Onlangs vertelde ik al eens over  mijn schuurtje  dat ik regelmatig gebruik als schuilhut..
Van daar uit maak ik foto`s van de vogels die mijn tuintje bezoeken.
 
En nu zal je altijd zien dat de vogels op een plek gaan  zitten waar ik ze niet in het vizier krijg.
Soms zitten ze me regelrecht uit te lachen…( denk ik,  ik geloof zelfs dat ik het zeker weet ).
Maar Mus zou Mus niet zijn als ze niet iets zou  bedenken.
Daarom zijn we gisteren het bos in gegaan, we hebben de  auto volgeladen met takken en daar is meneer Mus mee aan de slag gegaan.
Met als resultaat een natuurlijk ogend  takkengeval.
 
Om de vogels te verleiden plaats te nemen op de takken  heb ik ze hier en daar ingesmeerd met pindakaas….we hebben een waterschaal
tussen de takken gefriemeld en ergens is een bakje met zonnepitten verstopt.
De pindakaas springt wel erg in het oog …daar kan ik  nog iets verbeteren maar voorlopig moeten de vogels maar eerst in de de smiezen
krijgen dat er iets te halen valt, in een later stadium ga ik de pindakaas wel wat  beter uit het zicht werken.

Vanmorgen zat ik dus in mijn schuilhut met een dikke  trui aan…warme sokken en daaromheen dikke plaids.

Het eerste resultaat is bemoedigend.
Een pimpelmees waagde zich bij de pindakaas en een  koolmees toonde aan dat ie mij echt wel ziet zitten.
 

 

 

 

 

 

 

 
Bij deze opname heb ik de pindakaas weggemoffeld.