Er was geen mens te zien bij dit prachtige schouwspel een paar dagen geleden.
Ik was de enige toeschouwer.
Het was half zes en de zon was net opgegaan.
De witte wieven lachten nog in de verte.
” kom kom Eveline, drijf niet zo over dat is een groene specht ”
Euh ja oke maar toch…het had een wit wief kunnen zijn š.
Zo vlug als ze verschijnen zo snel lossen ze weer op ,de witte wieven in het Buurserzand.
Toen ik de auto parkeerde zag ik ze nog tussen de bomen flaneren maar zodra ik mijn spullen bij elkaar had en uitstapte waren ze weg.
Bah wat zijn het toch verwaande schepselen.
Nooit eens tijd om te poseren ook en Ā ongelooflijk achterbaks .
De hele nacht spoken ze door het stille in het donker gehulde landschap maar zodra je de neus buiten de deur steekt zie je nog net een waas van hun mantel achter een boom verdwijnen een glooiend schijnsel achterlatend .
Bang voor de zon…dat zijn ze.
Eveline Lenderink 