Mijn schapenbuste is eindelijk klaar.
Het geheel was te groot om in de oven te kunnen dus zijn de horens apart geboetseerd en gebakken.
Het glazuren was ook weer een spannende aangelegenheid maar het heeft precies zo uitgepakt als ik voor ogen had.
Bloedspannend was het vrijdagavond.
Werkelijk bloedspannend.
De schapenkop die ik de avond er voor geglazuurd had stond in de oven. Al tijdens het afkoelen keken we, Jolanda Bouwmeesters en ik, even door een spleetje en het zag er veelbelovend uit.
Heel zorgvuldig hebben we het glazuur uitgezocht en dat heb ik op mijn eigen manier verwerkt.
Dat betekend en beetje rommelen met de kleuren door elkaar en hier een daar delen ongeglazuurd laten.
In de loop van de vrijdagavond durfde Jolanda de kop uit de oven te pakken en mensen wat waren we blij!
De horens moeten nog afgebakken worden. Die komen er later op.
De kleiboerderij hield vandaag open huis. Wij gingen een video reportage maken maar tegelijkertijd heb ik weer aan mijn schapenkop gewerkt zodat de bezoekers een indruk konden krijgen van de mogelijkheden.
De kop is nu uitgehold en de schapenvacht is veranderd.
Weer een uurtje geklooid bij de kleiboerderij.
Het schaap is er nu bij gaan liggen, de voorkant mag aandrogen zodat ik over een paar dagen kan beginnen met uithollen.
Het begin is er. Ik dacht laten we eens ophouden met dat kleine werk. Tien kilo klei op de plank en de horens moeten nog.
Kijk zo kun je je foto,s ook gebruiken😁
Eekhoorn moet nu weken drogen voor hij de oven in kan.
Nadat wij , Jolanda en ik, de haasjes in voorjaarssetting gefotografeerd hadden kreeg hij een plekje in de kamer.
Daar ben ik hem met de macrolens te lijf gegaan. De details zijn zo mooi.
Vanmorgen kwam dan eindelijk het verlossende bericht van Jolanda Bouwmeesters.
” De haasjes zijn uit de oven“
Dus snel douchen en aankleden en op naar de Kleiboerderij.
Ach wat zijn ze leuk geworden.
Jolanda en ik hebben er meteen een fotosessie aan verbonden.
We zijn een strook crocussen ingedoken om de ultieme voorjaarsfoto,s te maken.
Ik heb momenteel een heupblessure dus mens wat was ik blij met mijn assistente.
Het haasje dat ik geboetseerd heb heeft een eerste bakronde overleefd en ik kon het gaan glazuren.
Ik heb gekozen voor een glazuur dat Meiregen heet. In het glazuur zitten kleine stukje blauw glas, die kun je duidelijk zien. Het lijken een beetje….wat zal ik zeggen….mee-eters.
Vandaag gaat het haasje de oven in, heel spannend. Krijgt het het effect dat ik zo graag wil zien? Heb ik het glazuur niet te vet aangebracht? Komen de oogjes wel mooi uit? Het is afwachten.
Met vriendin Vera heb ik een workshop gedaan bij “de Kleiboerderij” van Jolanda Bouwmeesters. Om in alle rust te kunnen werken gingen we op een avond met ons tweeën naar de boerderij die aan de rand van het Haaksbergen veen ligt.
Ik had al heel lang een haasje in gedachten dus gewapend met een foto van een haasje kwamen we aan bij het atelier waar de houtkachel al gezellig stond te snorren.
“Nou jullie zijn nog wel wat van plan” zei Jolanda.
Je moet weten dat Vera en ik voor het laatst op de kleuterschool met klei gewerkt hebben, maar wat we in het hoofd hebben zal gebeuren en zo gebeurde het dat we een haasje gingen boetseren . Jolanda werkte met ons mee en zie hier het resultaat.
Drie parmantige haasjes.
De haasjes moeten uiteraard nog gebakken, geglazuurd en nogmaals gebakken worden maar dat duurt nog even, eerst moeten ze heel goed drogen.
Over Jolanda Bouwmeesters hebben wij al eens een reportage gemaakt, die kun je HIER zien.
Eveline Lenderink 