Vergeet de romantiek

 

Woensdagmorgen ben ik weer even gaan kijken of de flamingo’s er nog zijn. En ja, er staan er nu minder maar ze zijn er nog.

Je zou er bijna een romantisch gevoel bij krijgen….de flamingo,s zo mooi roze in het ochtendlicht.

Maar ondertussen hebben Pa en Ma gans de grootse moeite om het vege lijfje van hun kroost  te redden.

Bekvechtende flamingo.s

In Zwilbrock net over de grens zo.n tien kilometer vanaf het Haaksberger veen broeden de flamingo,s al jaren. Het fotograferen is daar altijd heel lastig vanwege de grote afstand. Ze broeden op een eiland en komen zelden dichtbij .

Dat ze nu weer even in het veen staan is dus een echt buitenkansje.

een groenling die op chique gaat

In onze tuin hangt al weken een mandje met vacht van alpaca’s.
Wij dachten dat de vogels er dol op zouden zijn echter de mezen geven de voorkeur aan honden- of paardenhaar.
Maar nu blijkt dat de groenlingen een wat chiquere smaak hebben.

De tweede foto heeft wel iets van een knevel. 

 

Een raar geval

Gisteren ging ik het vogelvoer in de tuin aanvullen waarbij ik bijna tegen deze groenling aan liep.
Hij bleef stokstijf zitten, ik kreeg ruim tijd om de camera van binnen te halen en te fotograferen.

Overigens knokken de groenling mannen elkaar bijna de tent uit, het is onmiskenbaar voorjaar.

Keep

Heel af en toe hebben we een paar kepen in de tuin, meestal als er sneeuw ligt. Maar nu hebben we er een die we al minstens een uur kunnen bewonderen.
Zo zout hebben we het nog nooit gegeten.

Hij beweegt zich tussen de vinken, groenlingen en heggemussen, kijk af en toe omhoog bij vreemde geluiden en gaat verder met ontspannen, eten en drinken.

Schots kalf

Natuurmonumenten melde op FB dat er een kalf is geboren bij de kudde hooglanders in het Witte veen.
Ik kreeg meteen de fotokriebels want de eerste dagen zien de kalfjes van hooglanders er zo leuk uit! Nadat ik gisteren al een poging had gedaan kreeg ik vanmorgen na een tip een herkansing .
Moeder was zeer alert en het kalf was heel nieuwsgierig.

Het kleine ding kwam recht op mij af om eens even te checken wat ik daar op mijn statief had staan. Uiteraard deed moeder het zelfde dus ik deed een greep naar mijn apparatuur en liep achteloos door.
Moeder ging gelukkig weer verder met grazen en ik deed een tweede poging.

Uiteindelijk heb ik zo.n twintig minuten rustig kunnen kijken en fotograferen.