Dit blog is het vervolg opIn de gevaren zone.
De rode schoonheid uit het vorige blog was al mooi maar voor deze ga ik helemaal door knieƫn .
Maar goed, we zijn weer flink gebleven en hebben ons niet laten verleiden door deze schatjes.
Categorie archief: Humor
Een ritje met de motor.
We gingen er mee naar de watermolen in Diepenheim.
Schoonmaak
Mopper mopper, de werkster is geweest. Moet je zien ze heeft de muur niet schoongemaakt.
ik moet ook alles zelf doen.
deel dit:
Kkkkkkkoud he.
Voor dit blogje ben ik maar weer eens mijn archief ingedoken,
Deze foto heb ik een paar jaar geleden gemaakt op Helgoland.
deel dit:
Klompendans
Dat zul je altijd zien, wil ik een klompendans in de regen doen, zijn al mijn klompen lekš
deel dit:
Brexit
Inzake de Brexit onderhandelingen, de EuropeseUnie is er wel uit maar in het Engelse parlement zie ik de standpunten verharden.
Als je er geen sik van krijgt, krijg Ā je er wel een bult van.Ā 
deel dit:
zeepkisten race 2
Leerlingen van het Assink Lyceum in Neede lieten de handjes wapperen
, bouwden zelf een zeepkist en hielden een zeepkistenrace .
Het zaakje werd gelanceerd vanaf de Foetsbrug op de Maat in Eibergen. Niet iedereen haalde heelhuids de eindstreep.
ā De Stichting Berkellandse Uitdagingā maakte dit project mogelijk.
deel dit:
Zeepkistenrace Eibergen 1
deel dit:
Verstoppertje
Normaal is Lola twee dagen per week bij ons maar als haar andere roedel op vakantie gaat is ze natuurlijk ook bij ons.
De logeerpartij van twee weken zit er nu bijna op. We zagen haar bijna groeien, wat is ze al groot geworden.
deel dit:
Bea en Trix
In eerste instantie dacht ik een schaap met twee koppen en zes poten te zien , even later zag ik dat het om een Siamese tweeling gaat die met de koppen vergroeit zijn.
Dit zijn de Ā Walliser schwarznase schapen Bea en Trix.
deel dit:
Goastok
Een goastok (gaan-stok) is een traditionele Twentse wandelstok, die vaak te herkennen is aan de gedraaide vorm van het hout. Het hout krijgt zijn gedraaide vorm doordat er zich kamperfoelie om het hout gewikkeld heeft en het hout daarmee dicht geknepen heeft.
Goastokken worden niet veel meer gemaakt, maar wij hebben een mooi exemplaar in bezit.
De kunst is nu om hem te houden. Je moet verhipt uitkijken waar je hem neerzet als je even ergens gaat zitten.
deel dit:
een diepte interview
Voor een reportage waren wij vanmiddag bij de kinderboerderij in Haaksbergen waar Gert ten Thije een diepte interview had met een lakenvelder koe.
deel dit:
Processie
Als je goed kijkt zie je dat niet alle hulp van boven komt.
deel dit:
Gijs voor de broodnodige variatie
Inderdaad, Gijs is hier degene die nog eens voor wat roering zorgt.
Zo heeft hij de prettige gewoonte om als wij naar buiten lopen vlug langs ons heen te glippen de tuin in, en daar gaat wachten tot hij opgepakt word terwijl hij intussen onschuldig aan een grasspriet knaagt.
Elke dag meerdere keren het zelfde tafereel , zo fijn…….
alles voor een beetje aandacht. Hoezo isĀ Ā hij vervelend?
deel dit:
Een bijzondere ontmoeting .
In april waren wij in Frankrijk ( Anduze ) .
We hadden een heerlijke BenBĀ Les MontadesĀ waar we echt in de watten gelegd zijn.
Raimond en Marieke de eigenaren van de BenB tipten ons op een dag dat er ” ergens” in de bergen een prachtig blauw wrak van een jaren vijftig auto ligt.
Dat wilde ik uiteraard graag fotograferen dus wij gingen op weg.
Precies zoals ons beschreven was leek het of we echt nergens uit zouden komen.
Nadat we bijna klem zaten in een smal straatje in een bergdorp waarvan mij de naam ontschoten is reden we via een brug over een rivier hoog de bergen in.
Eerst passeerden we nog wat huizen op de bergweg die steeds onmogelijker werd maar na verloop van tijd zagen we echt niets meer wat ook maar enigszins leek op Ā de bewoonde wereld.
Maar we reden moedig verder en Ā we waren er allang van overtuigd dat we fout zaten toen we bij een huis kwamen.
De weg was daar zo smal dat we de auto parkeerden en ik stapte uit om poolshoogte te gaan nemen.
Overal lag rommel de vuilniswagen kan er duidelijk niet komen.
Op de weg lagen een stuk of wat tamelijk verwaarloosde honden, ik hoorde kakelende kippen en een deur opengaan.
Een smoezelig kordaat vrouwtje kwam naar mij toe en stak meteen van wal.
Ik spreek geen frans, dat maakte ik haar duidelijk zonder succes.
Achteraf vermoed ik dat ze zo blij was dat er eindelijk iemand op haar pad kwam waar ze tegenaan kon praten dat het voor haar niets uitmaakte of ik haar verstond of niet.
Ze ratelde aan 1 stuk door en rook niet fris.
Nu spreek ik geen frans maar ik kon toch tamelijk veel van begrijpen van wat mevrouw vertelde.
Ze is geboren in dit huis, heeft er haar hele leven gewoond.
81 jaar en haar man is een paar jaar geleden plotseling overleden.
“TrĆØs triste”
Ze houd behalve kippen ook ganzen en ratel, ratel……
Na een half uurtje vonden wij het welletjes en ging ik nadat ik een foto van mevrouw had gemaakt in de auto zitten.
Nou dat gaf niks, mevrouw leunde in het portier en vertelde in razend tempo verder.
ratel ratel…..
Ik maakte nog een foto en ook dat maakte geen indruk.
Ton begon de auto richting bergaf te bewegen en mevrouw bewoog mee.
ratel ratel
Over de hond die een lelijke wond had ratel ratel
Over dat het leven niet makkelijk was alleen op de berg en over het kinderloos gebleven huwelijk.
Even dacht ik dat ik er nooit meer weg zou komen maar gelukkig weet Ton van aanpakken.
Wuivend vertrokken wij weer naar de bewoonde wereld.
Geen blauw autowrak gezien maar heel wat wijzer.
Uiteindelijk bleek dat we voorbij het huis hadden moeten rijden waar we dan het zo gewenste wrak hadden kunnen fotograferen.
Eveline Lenderink 
