Een 70 jaar oude brief

Onlangs werden wij verrast door een nicht .
Ze heeft tussen de spullen van haar moeder brieven gevonden die mijn moeder vlak na de oorlog naar Nederland geschreven heeft vanuit Nederlands Indië.
Ik kan niet zeggen wat we voelden toen we dat lazen.
Een kort citaat :

 

Batavia 3 januari 1946

Er zijn hier duizende mannen getorpedeerd ,terwijl ze door de Jappen vervoerd werden.
Kort na de vrede stoomden (hier) de doodsberichten ons kamp binnen.
Veel van de vrouwtjes die gelijk met mij naar Indië zijn gekomen zijn nu al weduwe, o wat een leed is hier.
Dan schaam je je eigenlijk voor je eigen geluk en vind je het steeds weer een wonder Gods.
Als we hier nu kennissen ontmoeten die we nog niet weer terug gezien hebben durf je bijna niet te vragen heb je al bericht van je man.

 

Wat erg jammer dat jullie de foto’s niet gekregen hebben ,want ik heb bijna niets van Henny (dochtertje) er was er 1 bij toen ze een jaar was.
Al de negatieven heeft de Jap mij afgenomen met een huiszoeking dus ik heb bijna niets meer.
Ik zal hier nog een indoen en dan hoop ik dat we spoedig weer foto’s kunnen laten maken. Nu zijn er heelemaal geen films, bij de fotograafen ook niet.