Groene specht Green woodpacker

Jaren lang was dit mijn wensvogel.
Niet alleen om hem te zien maar vooral om hem te fotograferen.
Van alles heb ik ondernomen, zo zat ik eens in mijn tentje op een boerenerf waar achteraf bleek dat een feestje gevierd werd.
De kleinkinderen van de jarige vonden mij in mijn tentje een bezienswaardigheid en waren niet bij me weg te slaan.
Alle kans op een specht was verkeken.

Meestal ziet de groene specht mij eerder dan ik hem.
Samen met voormalig boswachter Roy op weg in de omgeving van Vriezenveen of daaromtrent zagen wij ook eens een specht prachtig op een boomstam zitten.
Zodra we de camera wilden pakken schoof de specht spechtachtig vaar de achterkant van de stam om ons van uit die positie te observeren.
Dat koppie om die boom…geweldig.
Maar weer geen foto.

En zo kan ik nog tientallen mislukte pogingen noemen.
Vandaar dat mijn hart bijna oversloeg toen ik deze specht voor de boshut kreeg.
Ik durfde nauwelijks nog adem te halen ,het mag dus een wonder heten dat ik het benul had om te fotograferen.
Soms moet je gewoon net doen of het niks bijzonders is en koelbloedig te werk gaan.
Huilen van blijdschap doe ik dan later achter de computer wel.