een typisch geval van leuke hondsdolheid

Vanmiddag  passeerden mij twee dames te paard in het Haaksbergerveen ter hoogte van de parkeerplaats Wennewickweg.

Ze riepen al van verre dat ze een probleem hadden.

Ze werden vrolijk begeleid door een hond die hun hond niet was.

Uitgelaten liep het beestje mee .

De dames wilden gaan draven maar durfden daar niet mee te beginnen bang dat de hond onder de voet gelopen zou worden.

Gelukkig vond de hond het ook super dat hij mij zag.

Met lieve woordjes heb ik hem mee getroond en toen de dames uit zicht waren scheen de hondsdolheid ook minder geworden.

Nu hoop ik maar dat het beestje niet al te ver van huis was.

16 gedachten over “een typisch geval van leuke hondsdolheid

  1. Hoi Eveline, zoals altijd weer mooie foto’s. Maar je hebt ook wel een mooi kiekjes apparaat. Wat een mooie hond, dat die daar helemaal alleen loopt.

    Groetjes van schipper Derk op vakantie in Amerika

    Geliked door 1 persoon

  2. ’t Is nogal zo’n kalf ook. Er zal vast een baasje wanhopig op zoek zijn. Tenminste, dat is te hopen.
    Ik heb het eens op Terschelling meegemaakt. Een loslopende bordercollie maakte onze hele wandeling door het bos mee.
    Uiteindelijk kwamen we in een koffiehuisje en daar zei een man: ach heden, is ie alweer weggelopen. Hij bracht ons naar de eigenaar die niet thuiswas en plantte de hond in de tuin. Morgen is ie weer weg, zei hij monter en bedankte ons voor de moeite.

    Geliked door 1 persoon

  3. Jaren terug ging ik wandelen met mijn reus Hannoveraan paard, telkens ging de hond van de manege mee ( wou dit eigenlijk niet maar de hond dacht ikke ook mee) . Had er in het begin problemen mee zag allerlei nare situaties voor ogen. Nooit iets gebeurd.
    Moet wel een raar zicht zijn geweest. Paard, ruiter, hond. Jammer genoeg is mijn reuze kerel al lang dood, ingeslapen en ons wandelgenootje zal er ook wel niet meer zijn.

    Like

zeg het maar.