een heel onverwacht afscheid.

Geheel onverwacht hebben wij Willem moeten laten inslapen.
Gisterochtend kwam hij niet om te eten.
Hij bleek met een verlamde achterhand in de kattenren te liggen.
Meteen naar de DA……die kon niet constateren wat er aan de hand was.
Hij kreeg een prednison injectie en ze wilde hem vanmorgen weer zien.
Hij heeft gisteren de hele dag niks gedaan…..niet gegeten en niet gedronken en hij bleef liggen waar ik hem neerlegde

Willem heeft de hele nacht bij ons in bed gelegen zodat ik hem goed in de gaten kon houden en hij zich veilig voelde.

Wij hebben hem met een pipet wat water gegeven maar dat wilde hij eigenlijk ook niet.

Vannacht zat ik naar hem te kijken en opeens schoot me te binnen dat hij een paar weken geleden met zijn voorpoot liep te slepen.
Dat ging na anderhalve dag weer over dus ik heb er geen aandacht meer aan geschonken.
Maar nu….ik dacht opeens hij is helemaal niet gevallen of zo…..er is iets mis in zijn koppie.
Een hersenbloeding of wellicht een tumor……

Vanmorgen moesten we om negen uur bij de DA zijn…..
Die vond hem slechter dan gisteren.
Bovendien…van de prednison had hij juist moeten gaan eten en drinken.

Dus ik heb haar verteld wat mijn gedachte was.
Dat slepende pootje van een paar weken geleden wijst in elk geval op uitval…dus ze vond dat ik gelijk kon hebben.
Om het zeker te weten moet je een scan laten maken maar goed….dan is er nog niets aan te doen.

Ik zag hem gewoon langzaam dood gaan.
De DA voorspelde ons dat hij doorlig plekken zou gaan krijgen…en blaasontsteking…..

Zelf waren we het er al over eens ….dit kunnen we Willem niet laten gebeuren.
Dus we hebben hem laten inslapen.
Hij is in mijn armen overleden.
Ik heb hem verteld hoeveel we van hem houden maar dat het nu hoog tijd is om hem te laten gaan.

Jeetje….mijn lieve Willem……juist Willem……..
Ik kan je niet vertellen wat dat beestje voor mij betekend heeft.
Ik weet dat we een verstandig besluit genomen hebben maar nu het gevoel nog.