Gisteren was het 60 jaar geleden………
60 jaar geleden dat mijn ouders werden bevrijd.
Hoewel..echt bevrijd is mijn moeder tot op de dag van vandaag nog steeds niet.
Vannacht heb ik een documentaire gezien over de aanleg van de spoorweg in thailand.
Die volkomen zinloze spoorweg die nergens toe leide…en nooit dienst heeft gedaan ,
En waar zoveel mensen hun leven hebben gelaten, of zoals mijn vader zoveel hebben doorstaan dat de bevrijding pas kwam toen hij op 85 jarige leeftijd overleed .
Ik had niet naar die documentaire moeten kijken .
Vandaag zijn mijn fotos niet mooi.s uit een album van 13 jaar geleden.
Het zijn foto
Toen hebben we een reis gemaakt naar Thailand.
We zijn ook naar de brug geweest.
Speciaal voor mijn vader hebben we daar deze foto`s gemaakt.
“Kijk Pa …daar sta ik..op de brug “
We zijn ook met de trein gegaan……
Over een deel van de spoorlijn kachelt een plaatselijk boemeltreintje.
De kinderen die hier uit het raam kijken…
Zouden ze enig besef hebben hoe die rotswand tot stand is gekomen???
Ik heb de rillingen…..
We zijn naar het herdenkings monument geweest..
en naar het oorlogs kerkhof.
Hier ligt een fractie van het aantal slachtoffers begraven. Veruit de meesten hebben een naamloos graf in de oerwouden.
Er was een foto tenstoonstelling waar ik alle besef van tijd verloor.
Ik was ergens anders……
Iemand kwam me halen…
“Kom…we moeten weer in de bus “
vlug….nog gauw het boek tekenen voor mijn vader
“kijk Pap, ik heb het boek voor je getekend “
Mijn vader keek…en zei niets…………
Eveline Lenderink 
Zo dat is zwaar zeg. ik denk dat het idd een reis terug is geweest voor jou, misschien heb je de verhalen gehoord van je pa hoe het allemaal zat.
denk wel dat de foto’s ergens goed voor zijn.
snoes.
LikeLike
Vandaag zijn je foto’s niet mooi zeg je… maar er zit wel een verhaal achter! Daarom alleen al zijn ze de moeite van het bekijken waard.
LikeLike
@ snoesssss
Bedankt voor je lieve reaktie.
Mijn vader vertelde bijna nooit iets.
het is moeilijk om te praten over dingen die je zo beschadigd hebben.
Van slachtoffer hulp was toen nog geen sprake…..
@ pasula.
bedankt……
LikeLike
Ontroerend verhaal. Goed dat je dit neerzet zodat ook de nieuwe generaties niet zullen vergeten en eraan herinnerd blijven wat er zich allemaal daar en op vele plekken in de wereld heeft afgespeeld. Als oud gediende van de koningin (die gelukkig geen oorlog van dichtbij heeft gezien) kan ik alleen maar nog meer respect opbrengen voor allen die dit mee ma(a)k(t)en
LikeLike
Zie ook hier
LikeLike
Dit soort verhalen moeten verteld worden, vrijheid lijkt zo gewoon maar is het zeker niet!
LikeLike
Heel mooi Mus , vertel het iedere keer weer opnieuw , het blijft nodig dat dit soort verhalen verteld worden
LikeLike
heel veel emotie..tja die kinderen hebben er allemaal geen benul van….
ja geef het door…ik heb even geen woorden
LikeLike
Lieve Mus,
ik ben er even helemaal stil van…..
Toch ben ik blij dat je ook aan deze dingen aandacht besteed, Ik denk dat je vader trots op je zou zijn, want juist zulke verhalen mogen niet vergeten worden!!!
Heel veel liefs
Maggie
LikeLike
Photobucket – foto’s zie ik helaas niet… 😦 deze foto’s had ik extra graag gezien, nu ik je begeleidende tekst gelezen heb. Komt nog wel. 😉
LikeLike
ik zie ze wel Jaap……
maar inderdaad….jou tijd komt nog wel.
LikeLike
Ik ben helemaal ontroerd door je verhaal. Tjee, dat hakt er in, zeg! Maar het is goed, dat die verhalen telkens en telkens weer verteld worden. Stilzwijgen heeft al tèveel stuk gemaakt.
En dat je vader er niet over vertelde kan ik me goed voorstellen. Daar zadel je je kind toch niet mee op?
Goed dat je dit doorgaf.
LikeLike
Zou het niet zo zijn dat je vader het achter zich wou laten om er niet over te praten
maar het blijft toch in de mens zelf steeds aanwezig
LikeLike
Ja, je hebt gelijk. Van deze hel wordt niemand ooit echt bevrijdt. Een stukje hiervan neem je altijd met je mee. Wij hebben het niet meegemaakt, en zullen derhalve ook nooit helemaal kunnen begrijpen hoe hels deze hel geweest moet zijn…
Mooi dat jullie die reis destijds hebben gemaakr Musje. Daarmee heb je in ieder geval recht gedaan aan je vader. Ook met dit log! Het is ook goed geweest dat je vannacht naar de documentaire gekeken hebt.
Daardoor heb je dit log geschreven, en dat is goed. Nooit meer mag hier nog over gezwegen worden…
LikeLike
Je raportage over dit gebeuren daar met je foto’s erbij geven goed weer wat daar allemaal gebeurd is , dat mensen zo kunnen zijn , en jammer genoeg is er weer een nieuwe stroming die uit overtuiging dood zaait.
LikeLike
Ik maak een buiging… veel en veel dieper dan zij hebben moeten doen voor de Jappen…. uit respect voor diegenen die deze hel hebben doorstaan…. maar ook voor de generatie erna… zoals jij… die met veel vragen is blijven zitten…. !!
Het blijft een open einde…………………
Ik heb een paar jaar geleden de film Paradise Road met in de hoofdrol Glenn Close gezien… dat heeft heel veel indruk op mij gemaakt… zoveel zelfs, dat ik er nu nog mee bezig ben…. ik heb het boek ook ‘De kracht van een lied’ van Helen Colijn !!
Sterkte Mus….. om dit proces door te komen….!!
LikeLike
Trouwens… heel goed deze reportage… vooral naar je ouders toe…!! DIT… mag nimmer worden vergeten…!
LikeLike
Indrukwekkend! *stil*
LikeLike
t is wat hé mus….
mijn lief der paps is in indonesie als soldaat geweest en heeft daar nú nog nachtmerries van.
dat gaat nooit meer uit je lijf zoiets..
akelig hoor.
dag muts.. ehhh mus 😀
LikeLike
Ik ben er een beetje stil van.
Indrukwekkend.
LikeLike
60 jaar geleden, een bevrijding en tegelijkertijd weer een gevangenis, met muren van onbegrip, van Nederlandse samenleving, die van mening was, dat je niet moest zeuren en niet bij de pakken neer mocht gaan zitten. Er was immers een land op te bouwen. Aandacht en hulp was er niet voor oorlogsslachtoffers en overlevenden van jappenkampen en andere verschrikkingen. Als ze er al over wilden praten kon dat niet. Het is goed, dat er nu nog over gepraat wordt. Ik hoop dat daardoor nooit zal worden vergeten wat er in de 2e W.O. is gebeurd.
Jullie zijn eigenlijk niet voor een vakantie naar Thailand geweest, jullie hebben er een missie uitgevoerd. En ik vermoed dat je vader er in stilte blij mee is geweest.
LikeLike
Lieve Mus, had maar niet gekeken zeg je, maar misschien is met deze reportage een heel klein stukje verdriet verwerkt.
Het is vreselijk wat daar gebeurt is!
woorden schieten hier wederom te kort.
heel veel liefs van Sary
LikeLike
Indrukwekkend…
LikeLike
Verzwegen verdriet is erg zwaar om te dragen, maar soms is het zo erg dat je het niet kunt uiten. Extra waardevol is het dan als een ander het voor je probeert. Erkenning. Medegevoel voor betrokkene.
En voor degenen die het niet weten… hopelijk een les waaruit lering getrokken wordt!
Mooi Huismusje, dat je je vader op deze manier hebt geeerd en hoorbaar hebt gemaakt!
LikeLike
Goedemorgen Mus je hebt een pracht verhaal neer gezet
Fijne dag vandaag
Groetjes Corrie
LikeLike
*slik* dit moet emotioneel voor jou heel zwaar geweest zijn Musje.
Maar wat goed dat je naar die plaatsen bent gegaan, uit respect voor je vader en alle anderen die dit hebben moeten doorstaan.
LikeLike
ja geheel iets anders..onder de indruk!!!
LikeLike
Wat ik tien jaar geleden hier schreef….sta ik nog steeds achter Eef.
En laten we eerlijk zijn….niet alleen de ouders hebben het meegemaakt, maar de kinderen …ook..soms verhalen vele jaren later pas gehoord..en dan kunnen dingen op hun plek vallen
LikeGeliked door 1 persoon
Indrukwekkend verhaal. Gisteravond hoorde ik Jules Schelvis over zijn reis naar Sobibor. Op npo1 was de Reunie waar een van de mensen archeologisch onderzoek deed in Sobibor. Beide verhalen sloten goed op elkaar aan. Vanavond was Jules bij de herdenking in Kamp Westerbork. Sprakeloos.
LikeGeliked door 2 people
Ik heb het ook gezien Corry. 🌹
LikeLike
Jee heftig Eveline.Het verhaal en de foto’s doen me wat….
Ben erg onder indruk van ieder verhaal.
Ook hier werd er niet over gesproken en wat ik heel raar vond op school als we geschiedenis les hadden is er never nooit over de laatste wereldoorlog gesproken…….
Later komen er verhalen los beetje bij beetje……..
En we weten nog niet alles!
Sterkte
LikeGeliked door 1 persoon
Alle jaren dat ik mijn schoonvader heb mee gemaakt zijn de verhalen steeds verteld. Alleen de mooie verhalen.
.
LikeLike
😔
LikeLike
Heb de uitzending ook gezien oorlog ook mee gemaakt mijn vader in de oorlog om gekomen mijn moeder bleef achter met tien kinderen we kunnen en mogen dit niet vergeten wat de mensen elkaar hebben aan gedaan en nog steeds en ja inderdaad waar voor in Godsnaam.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik kan alleen maar zeggen,…..daar word ik even stil van 😦
LikeGeliked door 1 persoon